Εκπαίδευση με ΤΠΕ

Διακρίνονται τέσσερις φάσεις εισαγωγής των ΤΠΕ στην εκπαίδευση διεθνώς.

Η πρώτη φάση (πριν το 1970) χαρακτηρίστηκε σαν εισαγωγική φάση των ΤΠΕ και των Η/Υ στην εκπαίδευση. Κατά τη φάση αυτή χρησιμοποιήθηκαν(σε Γυμνάσια και Λύκεια) κυρίως  οπτικοακουστικά μέσα και τεχνολογίες όπως το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος. Κατά την φάση αυτή επίσης αναπτύχθηκε η προβληματική των διδακτικών μηχανών* οι οποίες μαζί με τα προγραμματισμένα βιβλία** αξιοποιήθηκαν στην προγραμματισμένη διδασκαλία***.

*Διδακτικές μηχανές: Ήταν δημιούργημα της σχολής του συμπεριφορισμού της οποίας κυριότερος εκπρόσωπος ήταν ο ψυχολόγος Σκίνερ(Skinner).

_{Μπάροουζ Σκίνερ, εκφραστής του συμπεριφορισμού}

**ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

*** ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Προσεκτικά σχεδιασμένη διδασκαλία σε μικρά βήματα που παρουσιάζει την πληροφορία με γραμμικό τρόπο και απαιτεί από τον μαθητή να δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση σε κάθε βήμα.

Η δεύτερη φάση (1970-1980) χαρακτηρίστηκε από την πληροφορική προσέγγιση. Κατά τη φάση αυτή ο Η/Υ χρησιμοποιήθηκε σαν διδακτικό εργαλείο και σαν εργαλείο μάθησης. Παράλληλα την περίοδο αυτή επιδιώχτηκε η μάθηση του προγραμματισμού και αναπτύχθηκαν γλώσσες προγραμματισμού όπως η Logo και η Basic. Την ίδια περίοδο είχαμε την εμφάνιση των πρώτων πιλοτικών εφαρμογών σε επίπεδο κυρίως Λυκείων.Οι εφαρμογές αυτές ήταν κυρίως  προγράμματα καθοδήγησης(tutorials) και πρακτικής & εξάσκησης(drill & practice). Ελάχιστες εφαρμογές αφορούσαν λογισμικά προσομοίωσης και έμπειρα διδακτικά συστήματα.

_{Ζαν Πιαζέ, εκφραστής του εποικοδομισμού                       Σέιμουρ Παπέρτ, ιδρυτής της Logo}

Η τρίτη φάση (1980-1990) χαρακτηρίστηκε από τη γενικευμένη εισαγωγή της πληροφορικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Την πειρίοδο αυτή είχαμε την τεράστια ζήτηση των προσωπικών υπολογιστών καθώς συμπιέστηκε κατά πολύ το κόστος απόχτησής τους. Κατά την φάση αυτή μπορούμε να μιλήσουμε για ένταξη των ΤΠΕ στην εκπαίδευση κι όχι απλά για εισαγωγή. Η πληροφορική χρησιμοποιήθηκε είτε σαν μέσο διδασκαλίας και μάθησης είτε σαν αντικείμενο εκπαιδευσης.δυο τύπους χρήσης των ΤΠΕ: Ο πρώτος τύπος

Η τέταρτη φάση (1990-σήμερα) χαρακτηρίζεται από τη χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση σαν μέσο διδασκαλίας και μάθησης. Τα λογισμικά δεν είναι πια συμπεριφοριστικού τύπου αλλά εποικοδομητικού και προάγουν ανώτερες νοητικές διεργασίες των μαθητών/τριών. Χρησημοποιούνται ευρέως δίκτυα υπολογιστών, το διαδίκτυο, τα υπερμέσα και τα πολυμέσα, τα λογισμικά προσομοίωσης, εικονικής πραγματικότητας και συνεργατικά περιβάλλοντα μάθησης.

_{Λέβ Βιγκότσκι, ιδρυτής της κοινωνικοπολιτισμικής θεωρίας}

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Στην εκπαιδευτική πρακτική ξεχωρίζουν τέσσερις προσεγγίσεις χρήσης των ΤΠΕ:

1. ο υπολογιστής αντικείμενο μάθησης(μαθαίνω για τον υπολογιστή)

2. ο υπολογιστής σε ρόλο δασκάλου(μαθαίνω από τον υπολογιστή)

3. ο υπολογιστής συνεργάτης του μαθητή(μαθαίνω με τον υπολογιστή)

4. ο υπολογιστής υποκείμενο μάθησης(μαθαίνω τον υπολογιστή να εκτελεί εντολές)

Η πρώτη προσέγγιση(μαθαίνω για τον υπολογιστή) καλλιεργεί τον πληροφορικό αλφαβητισμό και καθιστά τον υπολογιστή αντικείμενο εκμάθησης. Η προσέγγιση αυτή εκφράζει το τεχνοκεντρικό μοντέλο ένταξης των ΤΠΕ στην εκπαίδευση.

Η δεύτερη προσέγγιση(μαθαίνω από τον υπολογιστή) τοποθετεί τον υπολογιστή σε ρόλο δασκάλου και ελέγχει τις γνώσεις του μαθητή/τριας με προγράμματα διδασκαλίας μέσω υπολογιστή, πρακτικής και εξάσκησης, προγράμματα εκμάθησης, και έμπειρα διδακτικά συστήματα.

Η τρίτη προσέγγιση(μαθαίνω με τον υπολογιστή) τοποθετεί τον υπολογιστή σε ρόλο γνωστικού εργαλείου, σύντροφο του μαθητή στην ανακάλυψη της γνώσης και  εκφράζει τη  μάθηση με τη βοήθεια του υπολογιστή.

Η τέταρτη προσέγγιση(μαθαίνω τον υπολογιστή να εκτελεί εντολές) τοποθετεί τον υπολογιστή σε ρόλο μαθητή, ο μαθητής προγραμματίζει τον υπολογιστή με τη γλώσσα logo και μ' αυτόν τον τρόπο τον "διδάσκει".